برگزاری دومین میزگرد تخصصی صنایع نساجی و پوشاك

دومین میزگرد تخصصی صنایع نساجی و پوشاک با هدف بررسی مسائل و مشکلات این صنعت و ارائه راهکارهای بهبود آن با حضور تعدادی از تولیدکنندگان پوشاک در دفتر ماهنامه نساجی امروز برگزار شد.

به گزارش نساجی امروز، در این میزگرد که آقایان‌حسین مهدی‌زاده - مدیرعامل شرکت تولیدی من‌تن،  محمدرضا میرزا بابا- مدیرعامل شرکت تولیدی بی اند ال(B&L)، مرتضی موسوی- مدیرعامل شرکت صنایع پوشاک آویشن،  شاهرخ جعفری- مدیرعامل شرکت سله‌بن- ، سیاوش اسماعیل‌پور- مدیرعامل شرکت کانون تولید ایران- ، حسین درّافشان- مدیرعامل شرکت دراتی ، صلاحی- مدیر بازرگانی شرکت دراتی، مهرزاد- مدیر فروش شرکت چرم درسا ، جواد اویسی- ‌مدیرعامل شرکت رویال راک- علی ذوقی- مدیرعامل شرکت ذوقوجین و خانم مهسا داداشی- مدیر فروش شرکت ذوقوجین حضور داشتند؛ میهمانان ضمن معرفی بیشتر واحد تولیدی خود به بیان مواردی در زمینه تهیه و تأمین مواد اولیه شامل نخ، پارچه، اکسسوری،  ماشین‌آلات و تجهیزات، طراحی و مد، واردات و قاچاق پوشاک و ... پرداختند.

*سیاوش اسماعیل‌پور- مدیرعامل شرکت کانون تولید ایران- گفت: صنایع نساجی، بسیار گسترده است و پوشاک به‌عنوان تولیدکننده آخرین حلقه این صنایع، ضامن بقا و به‌نوعی بیمه‌کننده صنایع نساجی محسوب می‌شود. همان‌طور که می‌دانید صنعت پوشاک سرشار از نوآوری و مد است و به همین دلیل فرصت‌های بسیاری برای سایر مشاغل مانند تولید تجهیزات و لوازم جانبی پوشاک (‌دکمه، زیپ، پولک، اتیکت، و ...) به وجود می‌آورد. متأسفانه در کشور مزاحمت برای تولید فراوان است و بیان مشکلات مربوط به نقدینگی، بیمه، قانون کار، مالیات، ارزش افزوده، بهره‌وری و ... همگی تکراری هستند و دوستان به دفعات آن را شنیده‌اند!

به گفته وی، در حال حاضر صنعت پوشاک، خودجوش است و هیچ متولی‌ خاصی ندارد؛ حتی بسیاری از مسئولان آن را به‌عنوان صنعت قلمداد نمی‌کنند و زمانی که با آنها به مذاکره می‌پردازیم؛ با تعجب می‌پرسند آیا پوشاک قابل بحث است؟! زمانی که چنین طرز تفکری نسبت به فعالیت‌های ما ( تولیدکنندگان پوشاک) و‌جود دارد؛ طبعاً هیچ‌گونه انتظاری از حمایت و پشتیبانی دولت هم نداریم. از سوی دیگر مسائلی هم که در زمینه حمایت از تولید سر داده می‌شود؛ اغلب شعارگونه بوده‌اند و رنگ و بوی واقعیت به خود نگرفته‌اند!

این تولیدکننده پوشاک یادآور در ادامه به مقایسه اشتغالزایی صنعت پوشاک با صنایع پتروشیمی (که بسیار مورد توجه و حمایت دولت است)؛ پرداخت و گفت: یک مجتمع پتروشیمی ‌با 4 هزار میلیارد تومان سرمایه برای حدود 150 نفر اشتغال‌زایی می‌کند اما اگر همین رقم سرمایه در اختیار تولیدکننده پوشاک قرار گیرد، میزان اشتغال را به 15 هزارنفر خواهد رساند.

وی صنعت پوشاک را دارای مزیت‌های فراوان دانست که متأسفانه کمتر از این مزیت‌ها استفاده می‌شود زیرا نه تنها حامی و پشتیبان خاصی نداریم بلکه از سوی سازمان‌ها و نهادهای مختلف دولتی با مزاحمت‌های متعددی روبرو هستیم. به‌‌اعتقاد اسماعیل‌پور، مزاحمت این است که با تلاش و هزینه بسیار به تولید یک محصول می‌پردازیم اما در مقابل وزارت دارایی، بیمه، بانک، شهرداری و ... با انواع و اقسام جریمه به دنبال دریافت مبالغی از تولیدکننده هستند و در مقابل بروز مشکلات، هیچ‌گونه حمایت و مساعدتی صورت نمی‌گیرد. تا زمانی که تولیدکننده در مسیر یک‌طرفه قرار دارد سرمایه‌گذاری معنا ندارد.

مدیرعامل کانون تولید ایران، دولت را عامل تورم دانست و گفت: هر سال شاهد افزایش حقوق و دستمزد نیروی انسانی هستیم که این امر به افزایش تورم دامن می‌زند و به گرانی قیمت انرژی، کاهش بهره‌وری واحدهای تولیدی و بروز مشکلاتی از این قبیل منجر می‌شود اما در صورت مطالعه عملکرد سایر کشورها، متوجه خواهید شد که دیگران چنین فراز و نشیب‌های سرسام‌آوری را تجربه نمی‌کنند و سال‌هاست قیمت یک محصول ثابت باقی می‌ماند.

وی افزود: در کشور ما با توجه به رشد تورم و رکود ، تولید بسیار دشوار است ضمن این‌که نباید مزاحمت‌هایی که مورد اشاره قرار گرفت را به فراموشی سپرد! دریافت وام و پرداخت بهره‌های بانکی نیز نه تنها فایده‌ای برای تولیدکننده ندارد ‌بلکه به تدریج بار سنگینی بر دوش وی تحمیل می‌کند. با این اوصاف، انرژی و روحیه‌ای برای کارفرما             (‌تولیدکننده) باقی نمی‌ماند و پس از ارائه چند محصول جدید و مبتکرانه به بازار، به تدریج دچار رکود می‌شود و دیگر توان نوسازی و بازسازی ماشین‌آلات و تجهیزات خود را ندارد .....

اسماعیل‌پور یادآور شد: در صورت رفع مزاحمت‌های تولید و اتخاذ سیاست «تشویق به جای تنبیه و جریمه»، تولیدکننده به ادامه کار و حتی افزایش نیروی شاغل مجموعه خود ترغیب می‌شود. در کشورهای دیگر میزان بهره بانکی تا سال‌های متمادی 5/2 درصد است و در صورت بروز مشکل، این رقم همچنان ثابت باقی می‌ماند اما در کشور ما این مدت زمانی بین 6 ماه تا دو سال است و جالب این‌که چنین سیستمی به‌عنوان بانکداری بدون ربا هم شناخته می‌شود.

وی در بخش دیگر این میزگرد اذعان داشت: اگر زنجیره تولید پوشاک در کشور حمایت می‌شد شاید امروز بحث چالش‌ها و مشکلات مطرح نمی‌شد. سال گذشته که شاهد نوسانات نرخ ارز بودیم، بازار شتاب خوبی گرفت و به دلیل توقف قاچاق و مقرون به صرفه نبودن واردات از چین و ترکیه، اکثر صنعتگران به دنبال تولید بودند اما به دلیل فقدان متولی مشخص و دلسوزی که به تولیدکنندگان آموزش بهره‌گیری از فرصت نوسان نرخ ارز را بدهد؛ نتوانستیم از این شرایط ارزشمند استفاده مطلوب به عمل آوریم در نهایت تولیدات نه چندان باکیفیت وارد فروشگاه‌ها شد که دلسردی مصرف‌کنندگان را به همراه داشت و سال بعد، واردات قانونی و غیرقانونی! رونق گرفت.

وی یکی از معضلات همیشگی تولیدکنندگان پوشاک را کمبود تجهیزات جانبی و اکسسوری دانست و گفت: مثلاً برای دوخت یک کاپشن، پارچه وجود دارد اما زیپ موجود در بازار چینی و بدون کیفیت است که پس از چندمرتبه باز و بسته شدن، کنده می‌شود و نمی‌توانیم به نصف آن قیمتی که یک برند می‌فروشد، فروش داشته باشیم.

مورد دیگر، مسائل مربوط به نیروهای انسانی است. بارها مشاهده شده که پرسنل پس از مدتی که تجربه کار را به دست آورند، تصمیم می‌گیرند یک واحد تولیدی برای خود راه اندازی کنند. بنکدار و واسطه هم قول‌هایی مبنی بر فروش سریع محصولات آنها می‌دهد اما در نهایت نظم تولید را برهم می‌زنند.

مدیرعامل کانون تولید ایران در مورد سیستم توزیع معتقدم بود: اگر تولیدکننده بتواند محصولات خود را به صورت مستقیم در اختیار مصرف‌کنندگان قرار دهد؛ به مراتب موفق‌تر از زمانی است که منتظر فروش محصولاتش از طریق واسطه بماند. واقعیت این است که هر اندازه در مسیر تولید تا توزیع، واسطه کمتری وجود داشته باشد؛ تولیدکننده با سود بیشتر و  دردسرهای کمتر به فعالیت خود ادامه می‌دهد. زمانی که پای واسطه به میان می‌آید؛ ‌قیمت تمام شده کالا را افزایش و در مقابل توان رقابت را کاهش می‌دهد. قاچاق هم زمانی به وجود می‌آید که نتوانید تولیدات باکیفیت و قیمت مناسب به بازار مصرف ارائه نمایید. امروزه مصرف‌کنندگان مدام به دنبال تهیه محصولات بهتر و جدیدتر هستند و به دلیل گسترش اینترنت و رسانه‌های مختلف از نزدیک در جریان آخرین مد و تحولات دنیای پوشاک قرار می‌گیرند و می‌خواهند طبق مد روز دنیا لباس بپوشند اما زمانی که متوجه می‌شوند این نیاز از طریق تولیدات داخلی رفع نمی‌شود، به خرید محصولات خارجی روی می‌آورند و از آن استقبال می‌کنند.

وی با بیان این مطلب که دولت هیچ انگیزه‌ای برای حمایت از صنعت نساجی و پوشاک ندارد و تا زمانی که قوانین و مقررات ضدتولید عوض نشوند؛ نمی‌توان کاری از پیش برد؛ یادآور شد: همین 20-15 درصد تولیدکننده موفق و معتبر پوشاک به تلاش شبانه‌روزی خود ادامه می‌دهند تا بتوانند واحد تولیدی خود را در مقابل انبوه مشکلات حفظ کنند اگرچه در مقابل سهم 80 درصدی واردات پوشاک، رقم ناچیزی به نظر می‌رسد! ضمن این‌که با افزایش تعرفه پارچه، به تدریج شاهد نابودی پارچه بافی و رونق واردات ( قانونی و قاچاق) پارچه خواهیم بود.

مدیرعامل کانون تولید ایران گفت: اگر اساس تولید درست شود خود به خود برندسازی، گسترش بازار و فرصت‌های شغلی ایجاد می‌شود و با تحرک یک بخش، سایر زنجیره‌های نساجی نیز به تکاپو خواهند افتاد و به جایی خواهیم رسید که برای تهیه یک دکمه یا زیپ ساده، نیازمند واردات از ترکیه و چین نیستیم. زمانی که تمام امکانات تولید را در اختیار داشته باشیم؛ پرداختن به مقوله مد (که در بطن خود انرژی فراوانی به همراه دارد) دشوار نیست و با برگزاری نمایشگاه‌های مختلف مد و پوشاک، تولیدکنندگان ضمن آشنایی با سلیقه و نیاز مردم، در جریان تولیدات رقبای خود نیز قرار می‌گیرند. وقتی برای برگزاری یک نمایشگاه ساده که با هدف نمایش سطح توانمندی تولیدکنندگان پوشاک انجام می‌شود؛ مقاومت‌های بسیاری صورت می‌گیرد و اهمیتی به این موضوع نمی‌دهند؛ دیگر چه انتظاری از حمایت و مساعدت دولت و نهادهای مرتبط دارید؟! تاکنون از خود پرسیده‌ایم که چگونه یک تولیدکننده به واردات روی می‌آورد؟ وقتی فشارهای عصبی از جهات مختلف به یک تولیدکننده تحمیل می‌شود؛ کاملاً مشخص است که عطای تولید را به لقای آن می‌بخشد و ترجیح می‌دهد به واردات که دردسر قوانین ضدتولید بیمه، مالیات، دارایی، قانون کار و ... را ندارد؛ بپردازد.

به گفته وی، شرایط به نحوی است که تعداد «تولیدکنندگان دیروز» و «واردکنندگان امروز» در حال افزایش است و تولیدکنندگان بزرگ و موفق پوشاک انگشت‌شمار شده‌اند. جای تأسف است که فقط 2 درصد از نیاز جمعیت 80 -70 میلیون نفری کشور از طریق تولید داخل برطرف می‌شود و 98 درصد وابسته به پوشاک وارداتی هستیم.  نباید تصور کنید که با هزینه‌های سرسام آور بانکی، بیمه‌ای، مالیاتی و ... که هرسال رو به افزایش است، می‌توان به تولید ادامه داد اگر همین سرمایه را به مسکن سوق دهید چه بسا از فعالیت در صنعت پشیمان هم شوید! و زمانی که با آسودگی خاطر سرمایه خود را در بانک بگذارید؛ تازه متوجه می‌شوید زندگی بدون سختی و دغدغه، چه لذت وصف‌ناپذیری دارد!!! بله، برندسازی بسیار خوب است و نتایج مثبتی برای جامعه به همراه دارد اما در ایران، برندها باید به عناوین مختلف به این سازمان و آن نهاد مبالغی بپردازند و نکته جالب این‌که هیچ توجهی به میزان اشتغالزایی، ارزآوری و... این برند‌ها نمی‌شود! دقیقاً همین داستان برای آقای رهبری- بنیانگذار آرین جین- اتفاق افتاد. وی تعدادی فروشگاه عرضه مستقیم راه‌اندازی کرد و با افتخار به صادرات محصولات خود به ایتالیا می‌پرداخت اما چه نتیجه‌ای داشت؟ آن‌قدر با موانع و مشکلات مختلف روبرو شد که ادامه فعالیت برایش غیرممکن به نظر رسید. در مقابل، برندهای خارجی بدون مشکل و مانع تراشی خاصی به فعالیت خود ادامه می‌دهند. با این اوصاف چگونه می‌توان به تولید ادامه داد؟ آیا نسل آینده با مشاهده این اوضاع، رغبت و انگیزه‌ای برای تداوم تولید خواهد داشت؟ اگر کارخانه خود را امروز به فروش برسانم و سرمایه‌ام را در بانک بگذارم 5برابر امروز به سود دست خواهم یافت در حالی‌که باید به‌عنوان تولیدکننده پاسخگوی بیمه، دارایی، شهرداری، اماکن و تعزیرات، اداره بهداشت و ... باشم و هر روز برای رفع یک مشکل اداری به سازمان‌های مختلف مراجعه کنم به جای این‌که زمان و انرژی‌ام را معطوف تولید بیشتر و ارائه محصولات متنوع‌تر ‌کنم.

مدیرعامل کانون تولید ایران یادآور شد: تولید در ایران با مصائب متعدد مواجه است و نه تنها وضعیت بهتر نشده بلکه روز به روز شاهد وخیم‌تر شدن شرایط تولید و صادرات هستیم و تنها کاری که می‌توان انجام داد این است که تولیدکنندگان با همدیگر متحد شوند و در قالب تشکل‌ها، مشکلات و چالش‌های صنعت پوشاک کشور را به گوش رسانه‌ها برسانند تا مسئولان در قوانین ضدتولید تجدیدنظر کنند.

وی، مدیریت صنعت پوشاک را یکی از دشوارترین مشاغل توصیف کرد و گفت: باید هر روز طرح و ایده جدیدی برای مخاطبان داشته باشید تا جایگاه خود را در این میدان رقابت نفسگیر و تنگاتنگ حفظ نمایند در حالی‌که فکر نمی‌کنم سایر صنایع هر روز با یک پروژه جدید روبرو باشند.

اسماعیل‌پور یاذعان داشت: امید هست اگر روحیه، فرصت و امکان تولید به صنعتگران داده شود و مزاحمت‌های متعدد از مسیر تولید برداشته شود... هیچ چیزی کمتر از تولیدکنندگان چین و ترکیه نداریم و حتی سلیقه و توانمندی تولیدکنندگان ایرانی به مراتب بیشتر از تولیدکنندگان خاور دور است.

وی ضمن اشاره به پیشتازی صنعت پوشاک ایران در سال‌های دور، بیان داشت: 30 سال پیش که چرخ خیاطی‌های مدرن ژوکی به ایران آمده بود، تولیدکنندگان ترکیه برای خرید آن به ایران می‌آمدند زیرا در کشور خودشان چنین امکانی وجود نداشت یا وقتی یک جین پوشاک به ترکیه صادر می‌شد با استقبال چشمگیر مخاطبان روبرو می‌شدیم اما امروز وضعیت کاملاً معکوس شده است زیرا دولت به اصطلاح تولید را زیر بال و پر خود گرفت و با تدوین قوانین و مقررات منطقی، شرایط مساعدی برای تولیدکننده خود به وجود آورد اما در ایران تمام نهادها و سازمان‌ها به عناوین مختلف دنبال گرفتن پول از تولیدکننده هستند...  در این شرایط، تلاش و همت تولیدکنندگان برای ادامه حیات کاملاً خودجوش و البته قابل تحسین است اما این تلاش برای مدتی ادامه خواهد داشت و زمانی که تولیدکننده با بی‌مهری‌ها، بی‌اعتنایی‌ها و مشکلات کوچک و بزرگ به اوج خود برسند، طاقت از کف خواهد داد و متوقف می‌شود.

اسماعیل‌پور ضمن مقایسه میان وضعیت صنعت پوشاک و ساختمان سازی به نکته جالبی اشاره کرد و گفت:  فعالیت حرفه‌ای خود را با یکی از دوستانم آغاز کردم، سال1372 در یکی از مناطق تهران، ساختمان 9 واحدی ساختیم اما در ادامه من وارد صنعت پوشاک شدم و صادرات پوشاک بچه‌گانه به فرانسه را آغاز کردم و وی به ساختمان سازی ادامه داد امروز پس از گذشت 30 سال فاصله ما بسیار زیاد است وی پروژه‌های میلیارد تومانی اجرا می‌کند و سودهای کلان هم به دست می‌آورد اما من به‌عنوان یک تولیدکننده هر روز گرفتار یک قانون جدید ضدتولید هستم و با مشکلات متعدد دست و پنجه نرم می‌کنم! واقعیت صنعت همین است و دولتمردان بهتر از ما این مسائل را می‌دانند؛ اما تغییری در وضعیت به وجود نیامده است. 15سال پیش هم از مشکلات بیمه و مالیات و ... صحبت می‌کردیم و 10 سال بعد هم باز دور یکدیگر جمع خواهیم شد و این حرف‌ها را تکرار می‌کنیم و متوجه می‌شویم وضعیت نه تنها بهتر نشده بلکه به مراتب بد و بدتر هم شده است مشکل هم اینجاست که تغییری در قوانین ضدتولید به وجود نمی‌آید. همه شنوندگان خوبی هستیم اما کاری از پیش نمی‌بریم؛ تمام مسئولان وزارتخانه‌ها را به میزگرد دعوت کنید اما ثمری نخواهد داشت و فقط خود را خسته‌تر می‌کنید.

وی در پایان گفت: به نظرم یا باید قوانین به نفع تولید شوند تا بتوان تولید کرد یا به همین روال ادامه داد... ‌در تمام جلسات، مشکلات تکراری را می‌شنویم، صحبت‌ها از تولید چادر مشکی در ایران شروع می‌شود و به بیمه، مالیات، شهرداری و ...