صنعت نساجی در رقابتی نابرابر با واردات

هزینه های سربار صنایع زیاد است

ابراهیم گرجیان، مدیر کارخانه نساجی خوی، در گفت و گو با «فرصت امروز»، با اشاره به رکود صنایع تولیدی به ویژه صنعت نساجی کشور، می گوید: با توجه به کاهش توان مالی و قدرت خرید مردم در سال های اخیر، محصولات نساجی در اولویت سه و چهار خرید خانوارها قرار گرفته است. اکنون در شرایطی هستیم که محصولات غذایی به عنوان اصلی ترین نیازهای مردم نیز بازار مناسبی ندارند و در رکود به سر می برند.

وی همچنین در خصوص هزینه های سربار کارخانه ها می افزاید: واحدهای تولیدی و صنایع در چنین وضعیت نامناسبی با هزینه های سربار دیگری که ناشی از اجرای نادرست قوانین در دستگاه های دولتی است، مواجه هستند. کارخانه نساجی خوی در سال 81 حدود 380 میلیون تومان به شرکت ملی گاز پرداخت کرد اما پس از گذشت 13 سال هنوز انشعاب گاز کارخانه را نداده اند. با یک حساب سرانگشتی اگر این مبلغ را در بانک سرمایه گذاری می کردیم، چقدر می توانستیم تسهیلات یا سود دریافت کنیم؟

قانون کار ضد تولید

مدیر کارخانه نساجی خوی ادامه می دهد: این در حالی است که قوانین کار هم بر ضد تولید است. برای نمونه در بخش مشاغل سخت و زیان آور 4 درصد سهم کارفرما را یواشکی و چراغ خاموش به 8 درصد می رسانند. در حالی که کارگران پس از 20 سال کار، دوباره به کارشان برمی گردند. اگر کارشان سخت و زیان آور است چگونه توان دوباره کار کردن را دارند. گرجیان می گوید: اینها گوشه ای از ضعف قوانین است که باید اصلاح شوند. قانون کار افتضاح است و شوربختانه کسانی که در وزارت کار مسئولیت داشته اند، هیچ اطلاع و تجربه درستی از تولید و صنایع تولیدی نداشتند. به همین دلیل بسیاری از قوانین ضد کار و تولید است.

واردات باید مدیریت شود

وی همچنین اظهار می کند: برخلاف عده ای که مخالف واردات پارچه هستند، به نظر من اگر واردات نباشد صنایع ما رشد نمی کنند و هر نوع تولیدی را به مردم حقنه می کنند. مانند صنایع خودروسازی که با تعرفه های گمرکی 200درصدی، هر محصولی را که خودشان بخواهند روانه بازار می کنند. بنابراین مدیران نباید از واردات بترسند، باید آن را مدیریت کنند.

مدیر کارخانه نساجی خوی، تاثیر تحریم ها بر صنایع را کمتر از تاثیر مسائل داخلی دانسته و می افزاید: مشکل ما در تحریم ها انتقال ارز است که با کمک صرافان و البته هزینه 30 درصدی انجام می شود. تولیدکننده چاره ای ندارد جز اینکه تمامی هزینه های تولید را روی قیمت کالا محاسبه کند. به این ترتیب هزینه تولید در کشور ما بالاتر از سایر کشورهاست و قدرت رقابت پذیری در بازار را از دست می دهیم.

بهره 27 درصدی دردی از صنایع دوا نمی کند

امیر قدیمی نژاد، رئیس اتحادیه بنکداران و تاقه فروشان پارچه، به «فرصت امروز» می گوید: تکنولوژی صنایع نساجی ما در سال های اخیر پیشرفت نکرده و منتظر حمایت های دولتی است که شوربختانه دولت هم حمایتی از آن نمی کند. تسهیلات با نرخ بهره 26 و 27 درصدی نه تنها به درد صنایع نساجی نمی خورد بلکه مشکلات شان را بیشتر هم می کند. وی می افزاید: واردات پارچه هم به صورت رسمی و قانونی جریان دارد و دولت نیز حقوق و عوارض خود را می گیرد. البته در موضوع واردات باید اذعان کرد که کیفیت برخی محصولات نساجی به دلیل نبود دستگاه های مناسب و پیشرفته از پارچه های وارداتی پایین تر است.

بهره های بی دردسر بانکی مقابل تولید

رئیس اتحادیه بنکداران و تاقه فروشان پارچه می گوید: با نرخ ارز بالا و نبود حمایت های دولتی، دیگر کسی تمایلی به سرمایه گذاری و تولید در بخش صنایع نساجی ندارد. سرمایه گذاران، سرمایه های شان را به سمت بانک ها سوق می دهند که سودهای بدون دردسر می دهند و خود را درگیر تولید و مسائل و مشکلات آن نمی کنند. با این رکود بازار، کارخانه ها نیز توان ارتقای صنعت را ندارند و ترجیح می دهند با همین مقدار توان ادامه دهند.

محمد مروج حسینی، رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران نیز به «فرصت امروز» می گوید: در وضعیت کنونی که رکود اقتصادی بر کشور حکمفرما شده، دیگر کسی تمایل به سرمایه گذاری در بخش تولید ندارد. سرمایه گذار تا از بازار فروش و سود منطقی و معقول حاصل از تولید مطمئن نباشد حاضر به سرمایه گذاری نمی شود. وی می افزاید: در این شرایط دولت باید به کمک صنایع بیاید و سرمایه گذاران را با بسته های حمایتی به تولید و سرمایه گذاری بیشتر ترغیب کند.

با این تفاسیر، آیا می توان همچنان به قول و قرارهای وزیر صنعت مبنی بر احیای صنعت نساجی ایران امیدوار بود