تنها نقش ایرانی‌ها، خریدن است

بازار فروش مانتو به‌عنوان کالایی عمومی و همیشه مورداحتیاج فضایی برای ایجاد کسب وکارهای ریز و درشت ایجاد کرده است. از تولیدکنندگان پارچه و حوزه‌های نساجی گرفته تا تولیدکنندگان انواع ماشین‌آلات مورد نیاز برای دوخت و دوز و غیره. بنابراین حوزه‌های مختلفی برای تولید این کالای بانوانه دست به دست هم می‌دهند. تنها در همین تهران بیش از 9هزار خیاط فعال هستند که بخش عظیمی از کارهای تولیدی‌های مانتو را انجام می‌دهند که زنجیره‌ای از مشاغل را ایجاد می‌کند.

در بخش تولید پارچه هم اوضاع رنگ دیگری دارد و کدر به‌نظر می‌رسد؛ پارچه‌های مانتوی زنان ایرانی 90درصد وارداتی است و در این میان چین کما فی سابق و درست مانند دیگر حوزه‌ها حرف اول را می‌زند تا بازیگران عرصه تولید در ایران تنها دوزندگانی باشند که پشت چرخ‌های ژاپنی می‌نشینند و با پارچه‌ها و سوزن‌ها و قیچی‌های چینی برای زنان سرزمین‌شان مانتو می‌دوزند.

ایجاد بازار و ارائه کارهای تولیدی در یک بازار مستلزم وجود مشتری است. از آنجا که مانتو از جمله پرمصرف‌ترین ارقام پوشاکی به‌شمار می‌رود و تقریبا از سنین پایین هم خریدار دارد، به‌راحتی و با یک حساب سرانگشتی می‌توان به مصرف بالای این کالا در جامعه پی برد.

از طرفی این کالا مصرفی چندباره دارد و به گفته اهالی بازار هر زن ایرانی به‌طور متوسط در هر فصل تا چهار مانتو خریداری می‌کند که اگر این نکته را در نظر داشته باشیم که میانگین قیمت مانتوها در بازار 50هزار تومان است، ترنور مالی چندین میلیارد تومانی به‌دست می‌آید. اما همان‌طور که ذکر شد، این بازار تنها خریدارانش ایرانی هستند و البته بعضی از دوزندگانش. چون تولیدی‌ها ترجیح می‌دهند که از کارگران افغانی برای دوخت استفاده کنند تا نیازی به پرداخت بیمه و دستمزد بالا هم نداشته نباشند. بنابراین کارگران ارزان‌مزد افغانی بهترین گزینه‌ها برای حوزه تولید به‌شمار می‌روند.

روی دیگر این سکه هم مربوط به طرح‌ها و مدل‌هاست. باوجود برگزاری چندین‌ دوره جشنواره‌های مد و پوشاک هنوز هم مدل قابل توجهی برای دوخت پوشاک در ایران به‌دست نیامده است. هنوز هم بورداهای ترک و غیره پیش روی دوزندگان و برش‌دهندگان است. با تحقیقات میدانی «فرصت امروز» از مراکز عمده بورس مانتو در تهران، مدل‌های اسپورت بیشترین فروش را دارند. مدل‌هایی که به‌طور متوسط بین 50 تا 110هزار تومان قیمت‌گذاری می‌شوند.

مانتوهای مدل کیمونوی ژاپنی و جلوباز از دیگر پرفروش‌های بازار به‌شمار می‌روند که تقریباً بین 90هزار تومان تا 140هزار‌تومان قیمت‌گذاری شده‌اند. به این مانتوها باید مدل‌های سنتی با نخ طبیعی را هم اضافه کرد که معمولا بسته به نوع کاری که روی‌شان انجام شده و طرحی که دارند، قیمت‌ تقریبی‌شان از 70هزار شروع می‌شود و تا 250هزار تومان هم می‌رسد. قیمت‌هایی که در اینجا اشاره شد مربوط به پرمصرف‌ها و پرفروش‌های بازار است و البته تحت سیطره منطقه و مرکز خرید محل فروش کالا هم قرار دارد.

خیابان فاطمی و میدان هفت‌تیر به‌عنوان مکان‌های مرکزی فروش مانتو در تهران به‌شمار می‌روند. حسن این مناطق تنوع طرح، رنگ اجناس و قیمت مناسب‌شان است. انواع مانتوهای اداری و رسمی تا فانتزی در این دو مرکز به فروش می‌رسند. البته اگر کسی کمی سخت‌پسند باشد، به ندرت می‌تواند از این مرکز بورس عمده، خریدی داشته باشد. مرکز خرید امام‌رضا دیگر مرکز خریدی است که ساکنان مناطق جنوبی شهر تهران به آن مراجعه می‌کنند.

در این مرکز خرید مانتوهای مجلسی و اسپورت بیشتر از نمونه‌های رسمی و کارمندی است. مرکزخرید قائم در میدان تجریش نیز میعادگاهی سرشناس برای خریداران مانتو است. در این مرکز خرید که اتفاقا قیمت‌های مناسبی را هم معمولا ارائه می‌دهد، می‌توان مانتوهایی با رنگ و طرح فانتزی‌تری هم خریداری کرد. مانتوهای رسمی و اسپورت در جنس‌های جین، کتان، کنف و کرپ بیشترین حجم فروشگاه‌های مانتو را به خود اختصاص داده‌اند و مانتوهای رسمی و اداری جایی در این مرکز خرید ندارند.