یادی از اوج فعالیت و شکوفایی صنعت نساجی ایران

تهیه و تنظیم: مهندس عليرضا حائري- مديرعامل اسبق كارخانجات چيت تهران ( بافكار ) 

در این اعلاميه چند موضوع به وضوح به چشم مي‌آيد:

١- تلاش جهت كاهش قيمت تمام شده

٢- تلاش جهت افزايش كيفيت كالاهاي توليدي

٣- تلاش جهت صادرات محصولات توليدي به بازارهاي جهاني

كه تمامي موارد اشاره شده ، هم اكنون نيز جزو اهداف و سياست‌هاي كليه بنگاه هاي اقتصادي و توليدي كشور مي‌باشد.

در آن زمان كارخانجات چيت تهران نزديك به ١٥٠٠ نفر كارگر داشت و بعدها در زمان حضور اينجانب در آن كارخانه به ٢٥٠٠ نفر هم رسيده بود ، البته به علت افزايش ظرفيت‌هاي توليدي و راه‌اندازي ١٦٠ دستگاه ماشين بافندگي سولزر، بافكار داراي يك سالن ريسندگي با ٥٠٠٠٠ دوك ريسندگي ، سه سالن بافندگي با ١٠٠٠ دستگاه ماشين بافندگي‌، سالن‌هاي تابندگي‌، چله پيچي‌، آهار زني‌، طراحي‌، معاينه پارچه‌، رنگرزي‌، چاپ‌، تكميل‌، سفيدگري و بسته‌بندي بود.

همچنين داراي نيروگاه برق مجهز به دو توربين بخار با توان توليد ٣ مگاوات برق ، ديگ‌هاي بخار و سالن‌هاي تعميرات و موتور پيچي بود. اين كارخانه داراي سالن‌هاي شابلون‌سازي و غلتك‌سازي براي طراحي و ساخت شابلون و غلتك جهت چاپ بر روي پارچه بود.

من به مدت ١٠ سال و در هنگام اوج فعاليت‌هاي آن در اين كارخانجات ‌كار كردم و از مدير سالن ريسندگي شروع كردم، سپس مدير توليد و مدير كارخانه شدم ( ١٣٦٥ تا ١٣٧٦).

بعدها از سال ١٣٨١تا ١٣٨٣ و بمدت ٢ سال نيز مدير عامل چيت تهران بودم. كارخانجات چيت تهران در سال ١٣٨٥ به دليل واقع شدن در بافت شهري تهران و با هدف انتقال به خارج از تهران تعطيل شد ، سالن‌هاي آن تخريب و ماشين‌آلاتش نيز فروخته شد؛ بدين ترتيب يك واحد معظم توليدي بعد از بيش از نيم قرن فعاليت به خاموشي گراييد و البته انتقال نيز هيچگاه انجام نشد.

هم اكنون نيز زمين ١٣ هكتاري آن تسطيح شده و منتظر مجوزات لازم است تا به مراكز تجاري ، تفريحي ، بوستان و مسكوني تبديل شود. اين كارخانه و ساير كارخانجات مشابه ، نمونه بارزي از اوج فعاليت و شكوفايي صنعت نساجي در دهه‌هاي پنجاه‌، شصت و هفتاد مي‌باشد.

اي‌كاش يكي از سالن‌هاي اين كارخانه به همراه تعدادي از ماشين الات قديمي آن به عنوان موزه نگهداري مي‌شد.