نمیتوان همه مشکلات یک سال گذشته را به گردن تحریمهای امریکا و خروج آن از برجام بدانیم. تحریمهای امریکا البته که اثر داشته است، اما به اعتقاد من بیدرایتی در تصمیمگیریها و نبود یک ساختار درست که بتوانیم در مقابل این جاهطلبیها و زیادهرویهای امریکا بایستیم، مشکل ایجاد کرد.
طبق گزارش مرکز آمار، رشد منفی 4.9 درصدی محصول ناخالص داخلی با نفت و منفی 2.4 درصدی محصول ناخالص داخلی بدون نفت در سال ۱۳۹۷ اتفاق افتاده است. ماجرا در رشته فعالیتهای گروههای مختلف بدتر است. بخش کشاورزی منفی 1.5، گروه صنعت منفی 9.6 و گروه خدمات ۰.۰۲ درصد نسبت به سال قبل، رشد داشته است. علی نقیب، عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران در گفتگو با سایت خبری اتاق تهران، دلیل کاهش شدید رشد اقتصادی و چشمانداز آینده را تحلیل کرد.
*طبق گزارش مرکز آمار رشد اقتصادی سال 97، منفی 4.9 درصد بوده است. دلیل کاهش این رشد سریع چه بوده است؟
ما بعد از برجام خیلی امیدوار بودیم که با توجه به پتانسیلهای بالایی که کشور دارد، باوجود مدیران کارآمدی که در رأس اقتصاد و صنایع داخلی بهخصوص در بخش خصوصی فعال هستند، رشد اقتصادی بالا رود و مانند کشورهای موفقی از جمله کره جنوبی، چین و ترکیه بتوانیم از رشدهای بالای 8 درصد برخوردار شویم. البته همین مسیر رشد مطلوب در حال وقوع بود و به نظر می رسید همهچیز بهخوبی پیش میرود. اما بعد از خروج امریکا از برجام، رشد اقتصادی کاهش یافت و درنهایت منفی شد. در همین یک سال گذشته، تورم رقم بالایی نشان داده که هیچکس انتظارش را نداشت.
*تمام این مسائل به دلیل تحریمهای امریکا رخ داد؟
البته نمیتوان همه مشکلات یک سال گذشته را به گردن تحریمهای امریکا و خروج آن از برجام بدانیم. تحریمهای امریکا البته که اثر داشته است، اما به اعتقاد من بیدرایتی در تصمیمگیریها و نبود یک ساختار درست که بتوانیم در مقابل این جاهطلبیها و زیادهرویهای امریکا بایستیم، مشکل ایجاد کرد. از طرفی بخشنامههای خلقالساعهای که دولت بدون کارشناسی پشت درهای بسته تدوین کرد و رانتها سوءاستفادههایی که ارز 4200 تومانی با خود آورد درنهایت باعث شد که وضعیت اقتصاد مدام بدتر شود و امروز با معضلاتی مواجه باشیم که صنایع با کمبود مواد اولیه و نقدینگی روبهرو شوند. معضلاتی که در حقیقت رشدهای منفی اقتصادی را به همراه آورد.
*آینده را چطور پیشبینی میکنید؟
مسلماً تحریمها اثرگذار است. مشکلاتی را در این رابطه خواهیم داشت و نمیتوان آن را انکار کرد. دشمنان ما نمیخواهند ما به نقطه مطلوب در اقتصاد برسیم و تمام تلاش خود را هم در این مسیر به کار میبرند. ما باید درایت داشته باشیم تا اثرات اقدامات آنها را به حداقل برسانیم. اما متاسفانه این درایت در تصمیم سازها و تصمیم گیران کشور وجود ندارد.